قوله تعالى: یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند، خذوا حذْرکمْ پرهیز خود گیرید، فانْفروا بیرون روید بنفیر، ثبات جوک جوک، أو انْفروا جمیعا (۷۱) یا بیرون روید بهم.
و إن منْکمْ و از شما کس است، لمنْ لیبطئن که مىمردمان را گران کند در کار غزا، و ایشان را باز پس مینشاند، فإنْ أصابتْکمْ مصیبة ار چنان بود که در غزا بشما مصیبتى رسد، قال گوید قدْ أنْعم الله علی خداى نیکویى کرد با من، إذْ لمْ أکنْ معهمْ شهیدا (۷۲) که با ایشان حاضر نبودم در روز مصیبت.
و لئنْ أصابکمْ فضْل من الله و گر چنان بود که بشما رسد فضلى از الله در نصرت، فتحى یا غنیمتى، لیقولن وى میگوید، کأنْ لمْ تکنْ بیْنکمْ و بیْنه مودة چنان که گویى میان شما و میان وى هیچ دوستى نبود، یا لیْتنی کنْت معهمْ کاشکى که من با ایشان بودمى، فأفوز فوْزا عظیما (۷۳) تا پیروز آمدمى پیروزى بزرگوار و بکام خویش رسیدمى.
فلْیقاتلْ فی سبیل الله ایدون بادا که کشتن کناد، و باز کوشا با دشمنان خداى، الذین یشْرون ایشان که میفروشند، الْحیاة الدنْیا بالْآخرة زندگانى این جهان بآن جهان، و منْ یقاتلْ فی سبیل الله و هر که کشتن کند در راه خدا با دشمنان خدا، فیقْتلْ تا او را بکشند، أوْ یغْلبْ یا وى پیروز آید و دست یابد، فسوْف نوْتیه آرى دهیم ما او را، أجْرا عظیما (۷۴) مزدى بزرگوار.
و ما لکمْ لا تقاتلون فی سبیل الله چیست و چه رسید شما را که جهاد نکنید از بهر خدا؟ و الْمسْتضْعفین و از بهر آن بیچاره گرفتگان که در دست مشرکان مکهاند، من الرجال و النساء و الْولْدان از مردان و از زنان و از کودکان، الذین یقولون ایشان که میگویند، ربنا خداوند ما! أخْرجْنا بیرون آر ما را، منْ هذه الْقرْیة ازین شهر الظالم أهْلها که اهل آن همه کافراند، و اجْعلْ لنا منْ لدنْک ولیا و از نزدیک خویش ما را دسترسى ساز، و اجْعلْ لنا منْ لدنْک نصیرا (۷۵) و از نزدیک خویش ما را یارى ساز.
الذین آمنوا یقاتلون فی سبیل الله ایشان که گرویدگاناند مىکشتن کنند از بهر خدا، و الذین کفروا و ایشان که کافر شدند،یقاتلون فی سبیل الطاغوت مىکشتن کنند از بهر دیو و بر مهربت، فقاتلوا شما جهاد کنید، أوْلیاء الشیْطان با نیک خواهان دیو، إن کیْد الشیْطان کان ضعیفا (۷۶) که ساز دیو که وى سازد سست است تا بود.